Í Morgunblaðinu í dag segir Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, að verkalýðshreyfingin ætli að "gera sig gildandi" í umræðum í aðdraganda þingkosninganna í haust og sé að búa sig undir það.

Í sjálfu sér kemur það ekki á óvart og raunar skrýtið að ekki skuli vera meiri eftirspurn eftir forystumönnum úr verkalýðshreyfingunni á framboðslista stjórnmálaflokkanna. Ekki verður betur séð en bæði Samfylking og VG hafi misst tengsl við verkalýðshreyfinguna, sem voru mikil í tíð forvera þeirra, Alþýðuflokks  og Alþýðubandalags. Raunar má segja það sama um Sjálfstæðisflokk, sem í eina tíð lagði mikla áherzlu á, að forystumenn úr verkalýðshreyfingunni væru í hópi þingmanna flokksins.

En hvað sem því líður verður forvitnilegt að fylgjast með því hverjar áherzlur verkalýðsfélaganna verða í umræðum í aðdraganda kosninganna.

Ekki er ólíklegt að eitt helzta málið verði niðurfelling verðtryggingar. Ef rétt er munað var verðtrygging eitt helzta baráttumál Alþýðuflokksins á sínum tíma.

Og svo er náttúrlega ekki óhugsandi að einhverjir flokkanna vakni af værum svefni og leiti eftir frambjóðendum úr röðum verkalýðsforingja. Enn er tími til stefnu.